Ooit in een ver, grijs en schimmig verleden, toen de mensheid nog in stamverband de jager/verzamelaar uithing, had geluid een aantal duidelijke betekenissen. Een teken van veiligheid, de rudimentaire taal van stamgenoten of familie, óf het onbekende, potentieel gevaar. Veroorzaakt door misschien wel een roofdier op jacht. In ieder geval was geluid en het herkennen ervan van levensbelang.
Waar en hoe dit alles overging in communicatie en zelfs het maken van primitieve muziek zal wel altijd een raadsel blijven. Wel bekend is, als we met rasse schreden door de historie stappen, de beschrijving van de Romeinse veldheer Tacitus die de vervaarlijke geluiden beschrijft waarmee de “barbaarse” stammen ten strijde trokken. Stijf van de alcohol en met hun ietwat woeste uiterlijk zal dit inderdaad menig legionair angst ingeboezemd hebben. Dat de alcohol inname ervoor zorg droeg dat er minder georganiseerd werd gestreden, is een ander verhaal.
Geluid en muziek die door de één gewaardeerd werden, werd vaak door anderen als afschuwelijk ervaren. Een voorbeeld hiervan zijn de christelijke missionarissen die in de vroege middeleeuwen noord-Europa introkken om hun geloof te verspreiden. Met name het joelfeest waarmee het oude jaar afgesloten werd, was voor hen iets verbazingwekkends.
Enkele eeuwen later is een ander voorbeeld hiervan de strijd die de Hollandse staatsman/dichter/musicus Constantijn Huygens voerde tijdens de 17e eeuw, om orgelmuziek toegestaan te krijgen tijdens gereformeerde kerkdiensten.
Met rasse schreden door de geschiedenis stappend komen we naar mijn mening bij een van de meest bepalende bronnen voor de latere ontwikkeling van hardrock en metal muziek namelijk: Richard Wagner. Het gevoel en de bombast in zijn muziek is later veelvuldig aangehaald. Voor de liefhebber:
De moderne tijd naderend komen we uit in 1917 waarin Europa kennismaakt met een nieuwe vorm van rebelse vernieuwende muziek. 1917 was de wereld en vooral Europa in oorlog. Keizerrijken en de maatschappij schudden op hun grondvesten door een noodlottig “bedrijfsongeval”, de eerste wereldoorlog. Twee machtsblokken (Duitsland, Oostenrijk-Hongarije met bondgenoten tegen de geallieerden Rusland, Engeland en Frankrijk) grijpen elkaar bij de strot in een modderige bloederige strijd met miljoenen slachtoffers tot gevolg. In 1917 besluiten de VS vrolijk mee te gaan doen aan geallieerde zijde en rekruteren een massa leger wat alras in Frankrijk arriveert. Onder hen ook enkele Afro- Amerikaanse divisies, die in tegenstelling tot de andere Amerikaanse troepen onder Frans bevel meevochten. Een groep hierbinnen waren de zogenaamde Harlem Hell Fighters, die buiten hun strijdlust ook hun muziek meenamen.
Parijs en speciaal jong Parijs reageerde enthousiast op de jazz, tot groot ongenoegen van andere generaties.
Het wilde gedans en de opzwepende muziek waren natuurlijk een enorm gevaar voor de heersende normen en waarden. Een fenomeen wat we in het volgende deel weer zullen tegenkomen.
Bij gebrek aan echte metalmuziek in dit deel hierbij alvast een iconische clip van een band die we later nog zullen tegenkomen:
En voor degene die er geen genoeg van kan krijgen:
Its only rock and roll…! Tot een volgende keer.
Menno beheert bij CAPSLOC de oefenruimtes en is als gastheer misschien stiekem wel het bekendste gezicht in het pand!
